Η Θέση της ΔΑΚΕ Καθηγητών Ιωαννίνων για τα Οικονομικά μέτρα .....

Ακόμη και η καλύτερη διάθεση για θετική προσέγγιση των οικονομικών μέτρων που εξαγγέλθηκαν (εισοδηματική πολιτική, φορολογικό, ασφαλιστικό), δεν αρκεί για να αποτρέψει συνειρμούς σκέψεων και αναπόφευκτων συμπερασμάτων αναφορικά με το τεράστιο έλλειμμα της κυβερνητικής αξιοπιστίας. Και όταν ακόμη μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν φωνές διαμαρτυρίας για την ανακολουθία λόγων και έργων, δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει πειστική δικαιολογία η άποψη κάποιων άλλων στελεχών ότι δεν γνώριζαν προεκλογικά την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Οι δημόσιες δηλώσεις εξάλλου τόσο του επίτροπου Αλμούνια όσο και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Προβόπουλου, ότι είχαν ενημερώσει λεπτομερώς  τους αρχηγούς όλων των κομμάτων, όχι μόνο αποκαθιστούν την αλήθεια αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύουν την γνώριμη τακτική της διπλής γλώσσας που εσκεμμένα χρησιμοποιεί η κυβέρνηση.

• Το προεκλογικό «Υπάρχουν λεφτά» μετατράπηκε σήμερα στο «δεν υπάρχει σάλιο»
• Η προεκλογική υπόσχεση για αύξηση των μισθών στα όρια του πληθωρισμού, μετατράπηκε σε πάγωμα των μισθών και μείωση των επιδομάτων κατά 10%. Έτσι για πρώτη φορά έχουμε πραγματική μείωση  των εισοδημάτων μας
• Η κατηγορηματική προεκλογική δήλωση ότι δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση «ξεχάστηκε» με τη δικαιολογία ότι έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής.
• Το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ ουσιαστικά καταργήθηκε αφού ισχύει μόνο υπό προϋποθέσεις (αποδείξεις)
• Η ευαισθησία υπέρ του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης μετατράπηκε σε «ρεαλισμό» και συμβουλή προς τα συνδικάτα για εκποίηση της περιουσίας των ταμείων ώστε να καλυφθούν τα ελλείμματα.

Με άλλα λόγια επιχειρείται πλέον ευθέως η μετατροπή της κοινωνικής ασφάλισης και μέριμνας σε επαγγελματική αφού το κράτος αποποιείται τις υποχρεώσεις του.
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουμε σήμερα ως αποτέλεσμα διαχρονικών ευθυνών και σκοπιμοτήτων όλων των κυβερνήσεων από το 1985 μέχρι σήμερα (από την εποχή του «Τσοβόλα δώστα όλα»), δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί. Ιδίως, όσο η κυβέρνηση εμμένει σε εισπρακτικές πολιτικές σε βάρος των μισθωτών δίχως παράλληλα να υπάρχει αναπτυξιακή διάσταση, όσο δεν διαφαίνεται πολιτική βούληση να ανατεθούν βάρη και ευθύνες στους έχοντες και όσο η κυβέρνηση αρνείται αλαζονικά τη συναίνεση που της παρέχει απλόχερα η αντιπολίτευση. Όσο για τη σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός σε βάρος της Ν.Δ. δεν βοηθά στην εθνική προσπάθεια για έξοδο από την κρίση. Απλώς, μειώνει τις φυγόκεντρες τάσεις που δημιουργούνται εντός του ΠΑΣΟΚ δίχως όμως ουσιαστική συνεισφορά στη λύση του πραγματικού προβλήματος.

Όμως οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν να πληρώνουν εσαεί τα λάθη άλλων. Και βέβαια δεν θα συγχωρήσουν λάθη και παραλείψεις που θα οδηγήσουν τελικά στη λήψη και νέων σκληρών μέτρων σε βάρος τους, όπως αυτά που ήδη φημολογούνται περί κατάργησης του 14^ου μισθού.

Η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει και να πράξει ανάλογα.